ทุนนิยมเจ้า

ในเดือนกันยายน 2551 นิตยสาร ฟอร์บส์ ได้ลงรายงาน “The World’s Richest Royals” ปรากฏว่าในหลวงรัชกาลที่ 9 เป็นกษัตริย์ผู้มีพระราชทรัพย์มากที่สุดในโลกด้วยมูลค่ารวม 35,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐ กระทรวงการต่างประเทศของไทยออกมาตอบโต้แทบจะทันทีว่า “ทรัพย์สินต่างๆ ไม่ใช่ของกษัตริย์ หากแต่เป็นของคนทั้งชาติ” ยังผลให้เกิดวิวาทะเกี่ยวกับพระราชทรัพย์จำนวนมหาศาลของราชวงศ์ไทย ซึ่งตรงข้ามอย่างสุดขั้วกับภาพลักษณ์สมถะพอเพียงของในหลวงรัชกาลที่ 9 อย่างไรก็ดี ข่าวนี้จุดประกายการถกเถียงในวงแคบๆ เท่านั้น

ในห้วงเวลานั้นเอง บทบาทของสถาบันกษัตริย์และเครือข่ายที่แทรกแซงการเมืองอย่างเปิดเผยโดยเฉพาะในรัฐประหาร 19 กันยายน 2549 ก็ถูกจับตาโดยนักสังเกตการณ์ทางการเมืองทั้งไทยและต่างชาติ งานศึกษาเกี่ยวกับบทบาทของสถาบันกษัตริย์ในวงวิชาการไทยศึกษา หรือเรียกอย่างลำลองว่า “กษัตริย์ศึกษา” เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยยะสำคัญ 

งานศึกษาของปวงชน อุนจะนำ ที่อยู่ในมือผู้อ่านเล่มนี้คือหนึ่งในกระแสธารดังกล่าว ปวงชนเริ่มจากทำวิทยานิพนธ์ปริญญาเอกเรื่อง “The Bourgeois Crown : Capitalism and the Monarchy in Thailand, 1946-2016” (City University of New York, 2017) ต่อมาเขาได้แก้ไขปรับปรุงเป็นหนังสือชื่อ Royal Capitalism: Wealth, Class, and Monarchy in Thailand (The University of Wisconsin Press, 2019) ซึ่งได้รับรางวัลชมเชย Harry J. Benda Prize ประจำปี 2022 จากสมาคมเอเชียศึกษาแห่งสหรัฐอเมริกา (The Association for Asian Studies)

Royal Capitalism : Wealth, Class, and Monarchy in Thailand คือหนังสือที่ว่าด้วยความสัมพันธ์ระหว่างสถาบันกษัตริย์กับระบบทุนนิยมในราชอาณาจักรไทยร่วมสมัย ด้วยเหตุที่หนังสือให้ความสำคัญกับสถาบันกษัตริย์ในฐานะแก่นกลางในการทำความเข้าใจและวิเคราะห์ปัญหาเศรษฐกิจการเมืองไทย อีกทั้งหนังสือยังให้มุมมองในเชิงวิพากษ์ต่อสถาบันกษัตริย์อย่างตรงไปตรงมา ผู้เขียนเคยเชื่อมาตลอดว่า หนังสือเล่มนี้คงจะเหมาะมากกว่าที่จะปรากฏอยู่ในรูปแบบต้นฉบับที่ถูกประพันธ์ด้วยภาษาอังกฤษ และมันคงเป็นการยากที่จะถูกแปลเป็นภาษาไทย

บทนำ  กษัตริย์(ยังไม่)สิ้น ทุนนิยมจงเจริญ!
บทที่ 1 กําเนิดสถาบันกษัตริย์กระฎุมพี
บทที่ 2 การผงาดและชัยชนะของสถาบันกษัตริย์กระฎุมพี
บทที่ 3 กษัตริย์ในสายตากระฎุมพี
บทที่ 4 เจ้าผจญไพร่
บทที่ 5 ทรงพระเจริญ